Είκοσι εννέα χρόνια συναπτούς λειτουργίας (ίδρυση 22/7/1996) συμπλήρωσε στις 22 Ιουλίου 2025 ο «ΛΤ», βαδίζοντας αισίως στο 30ο έτος-ορόσημο. Ένα ταξίδι που ξεκίνησε με όραμα, πάθος και αφοσίωση στον τόπο και τους ανθρώπους του, αγγίζει τις 3 δεκαετίες ζωής, έχοντας καταστεί αναπόσπαστος θεσμός και σημείο αναφοράς για τη δημοσιογραφία στη Λακωνία και όχι μόνο. Επί τη ευκαιρία της 29ης επετείου έκδοσης, μια εκτενή και άκρως τιμητική και εγκάρδια αναφορά στον αείμνηστο ιδρυτή της εφημερίδας, Ανδρέα Χιώτη, έκανε ο γνωστός αρτοποιός της Σπάρτης και τέως πρόεδρος της Συντεχνίας Αρτοποιών Λακωνίας, κ. Νίκος Μάζης. Ο καταξιωμένος επαγγελματίας του κλάδου μοιράζεται αναμνήσεις, ξεχωριστές στιγμές κι εμπειρίες ζωής, από τη συναναστροφή του με τον εκλιπόντα δημοσιογράφο και πολιτικό άνδρα, αναδεικνύοντας την προσωπικότητα, το ήθος και την αγωνιστικότητα που χαρακτήριζαν τον «πατέρα» του «ΛΤ».
Αναλυτικά:
«Ο ιδρυτής του “Λακωνικού Τύπου”, Ανδρέας Χιώτης ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος! Από αυτούς που έμαθαν να έχουν τη δημοσιογραφία ως προμαχώνα της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης. Είχα την τιμή και την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά. Πιστεύω ότι η έκδοση του “Λακωνικού Τύπου” έφερε επανάσταση στην ενημέρωση της περιοχής μας. Για τον λόγο αυτό και το δημιούργημά του έχει την ανάλογη θέση στην ιστορία του τοπικού τύπου γενικότερα. Χαρακτηριστικά της ήταν ο καθαρός λόγος, η προβολή στα καίρια προβλήματα, η παρουσία χωρίς σκοπιμότητες, η τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία και η αγωνιστική διάθεση. Στοιχεία πολύ διαφορετικά από αυτά που γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή.
Ήταν ένας δημοσιογράφος αυστηρός, όποτε χρειαζόταν, όχι όμως εμπαθής. Διέθετε χιούμορ και μια σαρκαστική εποικοδομητική διάθεση, χωρίς να ξεφεύγει από τα όρια της ευπρέπειας και του σεβασμού. Θυμάμαι στις συναντήσεις μας ότι με τις ώρες μπορούσε να σε κάνει να γελάς, να αλαφρώνει έξυπνα και με χιούμορ τις συζητήσεις που συνόδευαν τα σχόλια και τις αναλύσεις. Με λόγια απλά εξηγούσε τα θέματα ώστε να καταλαβαίνεις τα αίτια, την αφορμή και τα μυστικά μονοπάτια για το όποιο προσωπικό ή δημόσιο πρόβλημα. Ταυτόχρονα οι ιστορίες από την πλούσια εμπειρία ζωής ήταν πολύτιμα μαθήματα και τα συμπεράσματα από αυτές κατέληγαν ως αξέχαστες συμβουλές. Ιστορίες δώρο ζωής, ολόκληρη παρακαταθήκη! Μια παρουσία που λείπει στις μέρες μας και γι’ αυτό το κενό που άφησε είναι ιδιαίτερα μεγάλο.
Ευτυχώς για τον νομό μας η κόρη του, Ειρήνη, που παραμένει στο σκληρό μετερίζι της πληροφόρησης, συνεχίζει να κρατά ψηλά τις αξίες και το ήθος που το λειτούργημά της απαιτεί ως υπηρεσία στον πολίτη και στη Δημοκρατία. Καθημερινά το διαπιστώνουμε και καθημερινά νιώθουμε την αποφασιστικότητα, τη δύναμη, τη θέλησή της. Μάχεται ανυποχώρητα και είμαστε περήφανοι γι’ αυτήν! Οφείλεται κάθε βοήθεια στη δύσκολη αποστολή της.
Και βέβαια ξεχωριστός λόγος οφείλεται στη μικρότερη κόρη του, Χριστιάνα. Με την παρουσία της κοσμεί την κοινωνία του τόπου μας ενώ με την μαχητική δημοσιογραφία της όχι μόνο συνεχίζει ως δεύτερη γενιά δημοσιογράφος την οικογενειακή παράδοση αλλά κυρίως ξεχωρίζει γράφοντας τη δική της δημοσιογραφική ιστορία. Θυμίζω ότι τη Χριστιάνα την θαυμάσαμε όλοι για την τόλμη, την αποφασιστικότητα και την ικανότητά της όταν σε μικρή ηλικία έπεσε στα βαθιά νερά, αναλαμβάνοντας άξια τη διεύθυνση της εφημερίδας.
Μην ξεχνάμε πως ο αείμνηστος Αντρέας ήταν πάντα δίπλα σε όλους μας. Μπροστάρης και μαχητής. Από το είδος Ανθρώπων που μας εμπνέουν και μας οδηγούν και από την άλλη τους ζωή. Αισθάνομαι τυχερός που τον γνώρισα».
